پناه می برم ...

یا انیـس القلـوب ...

بسم الله می گویم ...

وضو می گیرم ...

چادرم را به سر می کنم ...

وارد خیابانهای مجازی می شوم،

از کنار ویترینهای پر زرق و برق عبور می کنم.

کوچه پس کوچه ها را پشت سر می نهم؛

یکی  پس از دیگری.

می ترسم !!!

از چه ؟؟؟

از اینکه مباد  این زرق و برق  ها نَفسم را به تسخیر  خویش در آورد!

چادرم را محکم می چسبم.

گام هایم را استوار تر و با دقت و وسواس خاصی برمی دارم.

این جا هوای برخی از واژگان آلوده است.

این بار چادرم را محکمتر می چسبم که مباد ا تنم به تن واژگان برخورد نماید

گامهایم را تند تند برمی دارم، نَفَسم به شماره می افتد...

و میروم تا از شر شیطان رجیم به خدای رحمت و مهربانی پناه ببرم!

یـا زهرا "علیک السلام"