راه آسمـان ...

یـا انیـس القلـوب...

چند وقتی بود که غبار زمین روح و جانمان را  مسخر نموده بود!
اسیر قفسِ نَفس شده بودیم!!!
دلمان هوای زلالای آسمان داشت!!!

برای سی روز عاشقی ...

یـا انیِس القلـوب ...

غروب یک شوال...

صدای اذان مغرب از گلدسته های مسجد محلمان به گوش می رسد...
و عجب با شنیدن این نوای ملکوتی اشک در چشمانم حلقه زده ...

صف اول ...

یا انیـس القلـوب ...

هیچ شده تا حالا بشینیم با خودمون فکر کنیم، من و شمایی که ادعای بچه ارزشی و ولاییمون میشه،
من و شمایی که به هر در و دیواری میزنیم که فقط برای یک لحظه هم که شده،

دو کلام حـرف دل...

یا انیـس القلـوب...

نمیدونم!!!
ولی به گمونم حدود یه 20سالی میشه که  رسم سریال های رمضانی ، توی رسانه ما جا افتاده!
رسمی که نمیدونم چه کسی و به چه علت بنیانش گذاشت؟!